W obliczu rosnących kosztów i ograniczeń związanych z tradycyjnymi metodami wysyłania ludzi i ładunków w kosmos, świat nauki szuka alternatywnych rozwiązań. Jednym z najbardziej fascynujących pomysłów, który może całkowicie zmienić nasze podejście do eksploracji kosmosu, jest koncepcja windy kosmicznej. Alberto de la Torre, astrofizyk z Northeastern University, przedstawił wizję, według której winda kosmiczna mogłaby stać się kluczowym warunkiem transformacji ludzkości w cywilizację kosmiczną.

Niedawno, u wybrzeży Sycylii, w pobliżu Agrigento, miało miejsce wyjątkowe odkrycie, które rzuca nowe światło na starożytną historię i architekturę grecką. Zespół składający się z nurków z jednostki karabinierów, przedstawicieli Superintendencji Morza oraz wolontariuszy z organizacji BCsicilia, odnalazł fragment świątyni Zeusa, znanego również jako Olimpejon.

W XVIII wieku podczas wykopalisk archeologicznych odkryto ponad tysiąc zwojów, które przypuszczalnie należały do rodziny Juliusza Cezara. Znajdowały się one w bibliotece w willi w Herkulanum, pochłoniętej przez erupcję Wezuwiusza w 79 r. n.e. Mimo że zwoje przetrwały w stanie zwęglonym, próby ich odczytania kończyły się niepowodzeniem z powodu nieczytelności czarnego atramentu oraz ryzyka zniszczenia podczas rozpakowywania. Sytuacja ta zmieniła się diametralnie dzięki konkursowi Vesuvius Challenge, zainicjowanemu w 2023 roku przez Brenta Sealesa z Uniwersytetu Kentucky oraz sponsorów z Doliny Krzemowej.

Projekt Fission Surface Power (FSP) NASA, skoncentrowany na opracowaniu małego, wytwarzającego energię elektryczną reaktora jądrowego na potrzeby przyszłej demonstracji na Księżycu, a także informujący o przyszłych projektach dla Marsa, wkroczył w decydującą fazę. W ramach inicjatywy trzy firmy - Lockheed Martin, Westinghouse oraz IX (współpraca Intuitive Machines i X-Energy) - otrzymały zadanie opracowania wstępnych projektów reaktora i podsystemów wraz z szacunkowymi kosztami i harmonogramem rozwoju.

Tak zwana teoria Paleokontaktów lub Paleoastronautów, proponuje, że starożytne cywilizacje znajdowały się pod wpływem lub były stricte kierowane przez istoty pozaziemskie, co doprowadziło do większości z ich zaawansowanych osiągnięć technologicznych i kulturowych. Teorie paleoastronautyczne, choć powszechnie uważane za kontrowersyjne, oferują nietuzinkową interpretacje historii ludzkości i enigmatycznych osiągnięć naszych przodków. Dzisiaj postaram się wprowadzić niezaznajomione z tym zagadnieniem osoby, w podstawowe założenia tej teorii.

W świecie nauki często pojawiają się doniesienia, które rozpalają wyobraźnię publiczności. Jednym z takich przypadków jest historia "piramidy" znalezionej na Antarktydzie, która okazała się być naturalną formacją górską. Geolodzy z Uniwersytetu Kalifornijskiego wyjaśnili, że ta niezwykła struktura nie jest dziełem człowieka ani pozostałością po dawnych cywilizacjach, ale wynikiem długotrwałych procesów erozyjnych. Góra, o której mowa, znajduje się w pasmie górskim Ellsworth i została odkryta już w 1935 roku. Jej piramidalny kształt jest efektem erozji, podczas której woda, zamarzając i rozszerzając pęknięcia w skałach, nadawała jej obecny kształt przez miliony lat.

W poszukiwaniu odpowiedzi na pytania o wszechświat, nauka rozwinęła szereg odważnych teorii, które próbują wyjaśnić jego strukturę, pochodzenie i przyszłość. Każda z tych teorii rzuca wyzwanie istniejącemu porządkowi i sugeruje intrygujące alternatywy dla naszego rozumienia kosmosu.

Zjawisko zielonego światła obserwowane nad Wenus i Marsem zwróciło uwagę naukowców na całym świecie. Choć na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że jest to fenomen nadnaturalny, w rzeczywistości ma on głębokie podstawy naukowe, związane z procesami zachodzącymi w atmosferach tych planet.

Z najnowszych badań wynika, że Homo sapiens dotarli do północnej Europy już około 45 000 lat temu, co stanowi jedne z najwcześniejszych dowodów na obecność współczesnych ludzi na tym kontynencie. Badania przeprowadzone na stanowisku archeologicznym Ranis, znajdującym się w pobliżu zamku w Ranis w środkowych Niemczech, dostarczyły niezbitych dowodów na współistnienie Homo sapiens z neandertalczykami w Europie Północnej przez kilka tysięcy lat, zanim ci ostatni ostatecznie wyginęli.

W 1284 roku w niemieckim mieście Hameln doszło do tajemniczego zniknięcia 130 dzieci. To wydarzenie zainspirowało legendę o fleciście z Hameln, która przetrwała wieki. Według opowieści, miasto nękane przez plagę szczurów zatrudniło flecistę w wielobarwnym ubraniu, aby pozbył się gryzoni. Gdy mieszkańcy odmówili zapłaty, flecista zemścił się, wabiąc ich dzieci muzyką do góry, skąd już nie powróciły.

W niezmierzonej przestrzeni kosmicznej pełnej niezliczonych ciał niebieskich, zjawisko znikania gwiazd od wieków stanowi źródło fascynacji astronomów. Mimo że większość gwiazd ma przewidywalny cykl życia, zdarzają się momenty, kiedy te błyszczące obiekty wydają się znikać bez śladu. To tajemnicze zjawisko zawsze wzbudzało ciekawość i spekulacje, co skłoniło naukowców do rozpoczęcia przełomowego projektu o nazwie "Znikające i pojawiające się źródła na przestrzeni stulecia obserwacji" (VASCO).

Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców z Johns Hopkins University i opublikowane w The Planetary Science Journal rzucają nowe światło na możliwe źródło życia na Ziemi. Według tych badań, życie mogło powstać w organicznych mgłach, które otaczały naszą planetę około 4 miliardy lat temu, w eonie geologicznym zwanym Hadeanem. W tym okresie Ziemia była owiana mgłą zawierającą aminokwasy oraz zasady nukleinowe, które są podstawowymi składnikami budulcowymi życia.

Astronomowie odkryli odległy kwazar, który niszczy galaktykę, powstrzymując powstawanie w niej nowych gwiazd. O odkryciu doniesiono w artykule opublikowanym w The Astrophysical Journal.

Rok 2024, według przewidywań różnych jasnowidzów, zapowiada się jako okres pełen znaczących zmian i wydarzeń, które mogą wpłynąć na różne aspekty życia globalnego społeczeństwa. Wśród nich znajdują się wizje dotyczące polityki, klimatu, edukacji, ekonomii, a nawet osobistych tragedii w rodzinie królewskiej. Poniżej przedstawiamy zestawienie najbardziej intrygujących przepowiedni na nadchodzący rok.

Starożytni Rzymianie byli mistrzami budownictwa i inżynierii, jednym z najbardziej znanych przykładów ich umiejętności są akwedukty, konstrukcje mostowe z kanałami doprowadzającymi wodę. Jak donosi ScienceAlert, podstawą takich cudów inżynierii był unikalny beton pucolanowy – niezwykle trwały materiał budowlany, który ma zdolność samoleczenia.

Astronomowie z Centrum Badawczego Ames NASA obalili hipotezę, że egzoplaneta K2-18b to Hycean, planeta z atmosferą bogatą w wodór i prawie w całości pokryta oceanem. Według wyników badań opublikowanych w artykule na serwerze preprint arXiv należy on do mini-Neptunów, które nie mają powierzchni.

Odkrycie obiektu międzygwiezdnego 1I/2017 U1, znanego jako Oumuamua, przechodzącego przez nasz Układ Słoneczny w 2017 roku, oraz późniejsze odkrycie 2I/Borisov w 2019 roku, zapoczątkowało nową erę w astronomii i ponownie rozpaliło debatę na temat panspermii - teorii sugerującej, że życie może być przenoszone przez kosmos na asteroidach, kometach i innych obiektach międzygwiezdnych. Te odkrycia, w połączeniu z rosnącą liczbą badań, rzucają nowe światło na możliwość, że życie na Ziemi mogło pochodzić z przestrzeni kosmicznej.

Naukowcy stworzyli roboty, które mogą zmieniać swój stan z ciekłego na stały i z powrotem, inspirowane zdolnością ogórka morskiego do zmiany sztywności swojego ciała. Zespół badawczy z Sun Yat-sen University, Zhejiang University oraz Carnegie Mellon University opracował nowy materiał, nazywany "magnetoaktywną fazą przejściową" (MPTM), który umożliwia robotom podobną funkcjonalność.

Niesporczaki, zwane także „niedźwiedziami wodnymi”, od dawna fascynują naukowców swoją zdolnością do przetrwania w ekstremalnych warunkach. Te mikroskopijne organizmy potrafią wytrzymać zarówno głęboki kosmos, jak i ekstremalne temperatury, od bliskich zera absolutnego do ponad 150 stopni Celsjusza. Badania nad niesporczakami rzucają światło na mechanizmy molekularne, które mogą być kluczem do rozwoju technik hibernacji ludzkiej, co ma ogromne znaczenie dla medycyny i podróży kosmicznych.

Archeolodzy odkryli niezwykły tunel pod starożytnym miastem Taposiris Magna na egipskim wybrzeżu. Eksperci nazwali to „cudem geometrycznym”, a ta niesamowita konstrukcja wprawiła naukowców w podziw dla jej umiejętności inżynieryjnych. Tunel o wysokości 2 metrów, rozciągający się na głębokość 1305 metrów przez skałę, porównuje się do słynnego tunelu Eupalinos na greckiej wyspie Samos.