Do garnka wlewamy 2l wody. Wrzucamy pokrojone w 2,5 cm kawałki marchewkę i pietruszkę, oraz  ziemniaki pokrojone w drobną kostkę i gotujemy do miękkości warzyw ok. 10 minut.  Doprawiamy do smaku.

Na patelni rozgrzewamy masło i podduszamy na nim przez chwilę pokrojony szczaw, do czasu aż straci kolor.

Zawartość patelni przekładamy do garnka z zupą. Następnie należy zupę zagęścić łyżką mąki, rozmieszanej w niewielkiej ilości wody, a następnie całość  doprowadzić do wrzenia.

Do kubeczka wbijamy jajko i rozkłócamy je widelcem, następnie dodajemy śmietanę i mieszamy wszystko ze sobą. Do zupy wlewamy zawartość kubka i dokładnie mieszamy, aż składniki się dokładnie połączą. Zupę wystarczy następnie posypać świeżym, pokrojonym koperkiem i podać z ćwiartkami ugotowanych na twardo jajek.

Razem z wiosennymi kwiatami, w moim ogrodzie rozrósł się szczaw. Soczysto-zielone liście wzbudziły we mnie nieodpartą ochotę na pyszną, kwaskowatą, lekko orzeźwiającą zupę szczawiową. Zupę szczawiową pierwszy raz jadłam jako dziecko, najwspanialszą na świecie – według przepisu podanego powyżej - robiła moja babcia. W późniejszym wieku jadłam zupę szczawiową według różnych przepisów – na słodko, z ryżem, z makaronem. Jednak dla mnie prawdziwa zupa szczawiowa musi mieć charakter – najlepsza jest kwaśna, z ziemniakami, zabielana i konieczne podawana  jajkiem.